kPNI ontwikkeld diagnose en behandelmodellen op basis van de kennis uit de PNI en de meest recente inzichten uit de biomedische wetenschappen. Ontwikkeld door bram van Dam en Leo Pruimboom is het een in veel landen van Europa onderricht en gebuikt systeem.

kPNI is een discipline overstijgend denkmodel. Het baseert zich op de meest recente informatie uit biomedische wetenschappen ( anatomie, fysiologie, neurologie, immunologie, genetica en epigenetica) evolutiebiologie en psychosociale wetenschappen. Het bestudeert waarom mensen ziek worden en wat de beste preventieve en curatieve maatregelen zijn. Een belangrijk verschil met de reguliere geneeskunde is dat er gezocht wordt naar oorzakelijke factoren en dat er gekeken wordt naar de verstoorde werkingsmechanismen die we bij veel ziektebeelden zien.

We kijken niet alleen nar de symptomen maar juist naar de ontstaansgeschiedenis daarvan.

Omdat ieder mens uniek is en zijn eigen verhaal heeft is een individuele aanpak noodzakelijk.

Toch zijn er bij het ontstaan van chronische ziektebeelden een aantal universele onderliggende mechanismes zichtbaar. Zo speelt stress en stresshormonen vaak een rol. Ook zien we dat het immuunsysteem vaak verlengt actief blijft. Dit kost allemaal energie en geeft ook meer schade en minder herstel.

Zo ontstaat een patroon waarop iedereen weer op zijn eigen manier op reageert.

FUNCTIONAL MEDICINE

Dit vergelijkbaar met kPNI. Deze discipline is vooral ontstaan in de engelstalige landen terwijl de kPNI haar ontstaansgeschiedenis heeft op het Europese vaste land

We zien dus dat er op meerdere niveaus overeenkomsten zijn tussen ogenschijnlijk verschillende ziektebeelden (chronische stress en verlengde activiteit van het immuunsysteem).
Reguliere geneeskunde behandelt meer de symptomen en probeert juist de verschillen tussen diverse ziektebeelden te onderscheiden. De klassieke reguliere manier van werken is uitermate geschikt om acute vaak levensbedreigende ziektebeelden te behandelen.

We sterven niet meer massaal aan ontstekingsziekten maar hebben in toenemende mate last van chronische niet besmettelijke ziektes. Bij infecties is er een duidelijk gedefinieerd probleem bv een longontsteking, een duidelijke oorzaak nl een bacterie en een medicijn namelijk antibiotica. Dit is een helder model met een geïsoleerd probleem, een duidelijke oorzaak en een relatief simpele oplossing. De standaard reguliere geneeskunde maakt gebruik van dit denkmodel: één probleem, één oorzaak en één oplossing.

Bij veel chronische klachten is het wat complexer en werkt het bovenstaande model niet. Er zijn vaak meerdere oorzaken die samen komen, vaak wordt er pas in een later stadium een diagnose gesteld en hier zijn medicijnen meestal niet in staat om het probleem op te lossen maar kunnen soms wel de symptomen te verlichten. Medicatie moet vaak lang genomen worden wat weer voor nieuwe problemen kan zorgen.

De belangrijkste oorzaak van deze chronische problemen ( denk aan ouderdomssuiker, hart en vaatziekten, auto-immuunziekte, chronische vermoeidheid, fibromyalgie, depressie, artrose ….) is onze leefstijl en leefomgeving. Leven in de westerse wereld heeft voor en nadelen. Typisch voor al deze ziektes, en dat is de grote overeenkomst, is dat er altijd spraken is van een overactiviteit van een gedeelte van het immuunsysteem ( het zogenaamde aangeboren immuunsysteem ). Het weer rustig krijgen van dit systeem is het belangrijkste doel van de behandeling. Om hier mee aan de slag te kunnen moeten we eerst weten waarom dit geactiveerd wordt en welke leefstijlfactoren hier een negatieve of positieve invloed hebben.

Als we weten dat leefstijl een grote rol speelt bij het ontstaan van chronische ziektes is het niet meer dan logisch dat we daar aan moeten werken. Vaak zie je spectaculaire verbetering van klachten als het voedingspatroon beter wordt, als er meer bewogen wordt, als je leert koud te douchen etc. Ook oplossen van stress en bestaande acute klachten is belangrijk.